Το σπίτι του Ελεμίρ Τζόλλα στο Μοντεπουλτσιάνο της Τοσκάνης
“…Στα 1914 ήταν κανείς ελεύθερος ακόμα, χωρίς διαβατήριο, με καμιά στερλίνα ή εικοσάφραγκο να κουδουνίζει στην τσέπη, το ρόδο των ανέμων άνοιγε σε θησαυρούς ανυπολόγιστους: ανέγγιχτα βασίλεια στην Αφρική, φυλές που άντεξαν στον Νέο Κόσμο, η πελώρια σαμανική Σιβηρία, ο κόσμος των σούφι από την Κωνσταντινούπολη ως τη Σαμαρκάνδη, η Κίνα και το ταοϊστικό Τονκίνο, μια Ωκεανία όχι εξ ολοκλήρου προσήλυτη και στο κέντρο του κόσμου, πίσω από το προπύργιο των πιο ψηλών κορυφών, το Θιβέτ…”
από το βιβλίο Aure, I luoghi e i riti (1995) του Elemire Zolla (μτφρ. Δημήτρης Τσουμάνης)
O άρχοντας των Δαχτυλιδιών και η μυστική ιστορία του κόσμου
«…Ο Γκάνταλφ διηγείται στον Φρόντο πώς το σφυρηλατημένο με το πυρ της αβύσσου Δαχτυλίδι έπεσε στα χέρια του Γκόλουμ, πώς αυτό σε χρόνους μακρινούς ήταν ένα πλάσμα που το οδηγούσε μια έλξη προς τις ρίζες, τις απαρχές, προς τα βάθη όπου θρέφουν οι σπόροι των φυτών. Ήταν επομένως καταδικασμένο σε μια γνώση εξ ολοκλήρου υλική, ανίκανο να συλλάβει πώς οι μορφές είναι η ουσία των πραγμάτων, πώς στο φύλλο αποκαλύπτεται η αλήθεια του φυτού, η ακέραιη όψη του: τα κλαδιά στις νευρώσεις, το φύλλωμα στους λοβούς, οι ρίζες στο στέλεχος. Ο Γκόλουμ είχε λησμονήσει τα φύλλα, τις κορυφές, τους πόρους που ανοίγονται στον αέρα, δηλαδή τον προορισμό των πραγμάτων, που είναι η αρχή τους, η εντελέχεια. Η μορφή ενσαρκώνεται και διαπλάθει, δεν είναι αποδεσμευμένη από την ύλη, υποδείκνυε στην εποχή του ακόμα ο Γκαίτε. Ο Γκόλουμ είναι στον αντίθετο πόλο, δεν διανοείται καν πια ότι είναι το ατελές που ωθείται στην τελειότητα, ότι το άνθος είναι ο έμφυτος, αόρατος και κυρίαρχος προορισμός στο πρόπλασμα του υλικού σπόρου.
Αν και άνθρωπος εξ ολοκλήρου απορροφημένος στις φυσικές επιστήμες και ως εκ τούτου επιλήσμων του πρωτείου των μορφών επί των ουσιών, ο Γκόλουμ έχει μέσα του μια γωνίτσα τελείως άθικτη, όπου διεισδύει σαν μέσα από μια σχισμή μια αδύνατη λάμψη από το φως του παρελθόντος: “as through a chink in the dark: light out of the past”…»
Αν και άνθρωπος εξ ολοκλήρου απορροφημένος στις φυσικές επιστήμες και ως εκ τούτου επιλήσμων του πρωτείου των μορφών επί των ουσιών, ο Γκόλουμ έχει μέσα του μια γωνίτσα τελείως άθικτη, όπου διεισδύει σαν μέσα από μια σχισμή μια αδύνατη λάμψη από το φως του παρελθόντος: “as through a chink in the dark: light out of the past”…»
(Μετάφραση της εισαγωγής του Ελεμίρ Τζόλλα στην ιταλική έκδοση του The Lord of the Rings του Τόλκιν. Απόσπασμα τ.140)
Πλήροφορίες: www.elemirezolla.org