Ζούμε σε έναν κόσμο που κυριαρχούν ο κατώτερος υλιστικός και υπολογιστής άνθρωπος και όπου οι ατομικιστικές στάσεις ζωής καλλιεργούνται από τα μέσα διαμόρφωσης που διαθέτει το σύστημα. Η κυριαρχία των μετρίων προσπαθεί να εξισώσει όλους τους ανθρώπους στο επίπεδο της μετριότητας. Αυτό το σύστημα προσπαθεί να διαπλάθει ανθρώπους που ασχολούνται μόνο σε χαμηλό επίπεδο με την ζωή τους. Επιβίωση, καριέρα και μία “κανονική” ζωή. Κανονική ζωή σε αυτό το πλαίσιο είναι η φρονιμάδα και ο συμβιβασμός με το επιβεβλημένο καταναλωτικό πρότυπο ζωής. Φαντάζουν “ανώριμοι” σήμερα οι άνθρωποι – ιδεαλιστές. Ο ηρωισμός φαίνεται σαν κάτι γραφικό που ταίριαζε σε άλλες εποχές και όχι στον σύγχρονο άνθρωπο της λογικής. Όπως και άλλες έννοιες έχουν χτυπηθεί ψυχολογικά και δεν θεωρούνται επίκαιρες: Η δικαιοσύνη, η ομορφιά, η αρετή, η θυσία. Ο σημερινός κόσμος απαιτεί ανθρώπους δουλοπρεπείς, χωρίς φαντασία, μαχητικότητα, όνειρα… Μέσα σε αυτόν τον κόσμο εμείς οφείλουμε να καλλιεργήσουμε το ηρωικό πνεύμα που είναι και ο πυρήνας της ιστορικής προόδου. Η κινητήρια δύναμη της ιστορίας και των πολιτισμών. Αυτή η στάση ζωής για εμάς δεν είναι παρωχημένη και γραφική, αλλά πρέπει να εκφράζεται στην καθημερινότητά μας, ανυψώνοντας τον άνθρωπο πάνω από την ύλη. Η αίσθηση της εκπλήρωσης του ιστορικού πεπρωμένου μπορεί να μας τροφοδοτεί με ζωτικότητα για όλες μας τις πράξεις. Ήρωας μπορεί να είναι ο καθένας και η καθεμία από εμάς, υπηρετώντας μία ιδέα και συνειδητοποιώντας την διαφορά μας από την μάζα των εφήμερων ανθρώπων. Όι ήρωες της ιστορίας δεν ήταν άνθρωποι παντοδύναμοι, ακούραστοι και ανίκητοι… Ήταν πάνω απ’ όλα άνθρωποι με πίστη και θέληση.