Χάϊλαντς, δάση, καταπράσινες κοιλάδες, και… καθαρή ενέργεια. Ακούγεται σαν σκηνή από μυθιστόρημα για κάποια ουτοπία. Δεν είναι όμως. Είναι, στην πραγματικότητα, η περιγραφή μιας περιοχής της Ευρώπης που είναι 100% αυτάρκης. Το νησί Έϊγκ της Σκωτίας. Διαθέτει ωραία παρθένα τοπία, και έχει εφαρμόσει ένα ευρύ φάσμα στρατηγικών αειφορίας ώστε να παίρνει πάνω από το 90% της ενέργειας που χρειάζεται, από ανανεώσιμες πηγές. Οι Σκωτσέζοι κάτοικοι του νησιού δίνουν το παράδειγμα για το πώς να ζει κανείς καλά, χωρίς ορυκτά καύσιμα και ανεξέλεγκτη οικολογική και περιβαλλοντική υποβάθμιση.
Ηλιακοί συλλέκτες, ανεμογεννήτριες και υδροηλεκτρικά έργα έχουν σκορπιστεί σε όλο το νησί για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του συνόλου σχεδόν των κατοίκων του. Με ανάγκες όμως ηλεκτρικής ενέργειας να ανέρχονται σε 2.640.000 δολάρια το 2008, και με ένα δίκτυο να λειτουργεί ανεξάρτητα από εθνικό δίκτυο του Ηνωμένου Βασιλείου, το νησί αντιμετώπισε πρόβλημα να φέρει μεγάλες ενεργειακές εταιρείες να τους υποστηρίξουν για περισσότερη ενέργεια, έτσι έκαναν κάτι πολύ «σκοτσέζικο» αλλά αποτελεσματικό. Χρησιμοποίησαν την ηλεκτρική τους ενέργεια οικονομικά, διατηρώντας την κατανάλωση κάτω από 5 κιλοβάτ, με όριο για τις επιχειρήσεις τα 10 κιλοβάτ. Και είναι μια χαρά και με περίσσευμα. Το νησί διαθέτει επίσης μια θαυμάσια γεωγραφική τοποθεσία. Έχει άφθονο ήλιο και άνεμο, αυτό που κάποιοι θα αποκαλούσαν «σκληρές» καιρικές συνθήκες, αλλά αυτό ήταν κάτι που οι νησιώτες το χρησιμοποιούν πλέον προς όφελός τους. Έχουν μάλιστα και δωρεάν θέρμανση σε δημόσιους χώρους, όπως σε εκκλησίες, στο κοινοτικό τους κέντρο κ.α.
Και αυτό που είναι ακόμα πιο ωραίο είναι ότι το νησί είναι ιδιοκτησία -κυριολεκτικά- των κατοίκων του! Το 1997 οι νησιώτες αγόρασαν από κοινού το νησί από το δημόσιο. Όποιος ζει εκεί για περισσότερο από έξι μήνες γίνεται και μέλος της επιτροπής των κατοίκων που αποφασίζουν για τα πράγματα.
Ηλιακοί συλλέκτες, ανεμογεννήτριες και υδροηλεκτρικά έργα έχουν σκορπιστεί σε όλο το νησί για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών του συνόλου σχεδόν των κατοίκων του. Με ανάγκες όμως ηλεκτρικής ενέργειας να ανέρχονται σε 2.640.000 δολάρια το 2008, και με ένα δίκτυο να λειτουργεί ανεξάρτητα από εθνικό δίκτυο του Ηνωμένου Βασιλείου, το νησί αντιμετώπισε πρόβλημα να φέρει μεγάλες ενεργειακές εταιρείες να τους υποστηρίξουν για περισσότερη ενέργεια, έτσι έκαναν κάτι πολύ «σκοτσέζικο» αλλά αποτελεσματικό. Χρησιμοποίησαν την ηλεκτρική τους ενέργεια οικονομικά, διατηρώντας την κατανάλωση κάτω από 5 κιλοβάτ, με όριο για τις επιχειρήσεις τα 10 κιλοβάτ. Και είναι μια χαρά και με περίσσευμα. Το νησί διαθέτει επίσης μια θαυμάσια γεωγραφική τοποθεσία. Έχει άφθονο ήλιο και άνεμο, αυτό που κάποιοι θα αποκαλούσαν «σκληρές» καιρικές συνθήκες, αλλά αυτό ήταν κάτι που οι νησιώτες το χρησιμοποιούν πλέον προς όφελός τους. Έχουν μάλιστα και δωρεάν θέρμανση σε δημόσιους χώρους, όπως σε εκκλησίες, στο κοινοτικό τους κέντρο κ.α.
Και αυτό που είναι ακόμα πιο ωραίο είναι ότι το νησί είναι ιδιοκτησία -κυριολεκτικά- των κατοίκων του! Το 1997 οι νησιώτες αγόρασαν από κοινού το νησί από το δημόσιο. Όποιος ζει εκεί για περισσότερο από έξι μήνες γίνεται και μέλος της επιτροπής των κατοίκων που αποφασίζουν για τα πράγματα.