Δάση, ουρανός, μαγικές στιγμές, ησυχία. Αγκαλιές. Καρδιά με καρδιά, δικοί σου άνθρωποι στα δύσκολα, βιβλία που σε περιμένουν να τα εξερευνήσεις, ένα ηλιοβασίλεμα, κούραση. Συγκινήσεις, ταινίες, εικόνες, ιδρώτας που τρέχει. Δίνω και δίνομαι. Δεν είναι η φωτιά που ζεσταίνει… Είναι οι άνθρωποι. Ένα δεντράκι που φύτρωσε. Πόση δύναμη! Μια ακόμη ανηφόρα. Κουράγιο. Απογοήτευση. Ένας νέος συνταξιδιώτης σου λέει… μπορείς. Παρέα μέχρι το ξημέρωμα. Τα φώτα της πόλης στο παράθυρο ξανά. Ξενύχτι πάλι για μία τρελή ιδέα. Σκέψεις μερικά χρόνια πίσω…
Αντέξαμε, συνεχίζουμε, χαμογελάμε αμυδρά…
Υπάρχει άραγε στην εποχή μας χώρος για τους εραστές της περιπέτειας;
Και βέβαια υπάρχει! Κάποιες ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής δεν αλλάζουν με τις εποχές, ευτυχώς.
Αντέξαμε, συνεχίζουμε, χαμογελάμε αμυδρά…
Υπάρχει άραγε στην εποχή μας χώρος για τους εραστές της περιπέτειας;
Και βέβαια υπάρχει! Κάποιες ανάγκες της ανθρώπινης ψυχής δεν αλλάζουν με τις εποχές, ευτυχώς.
