Κάποτε ήταν ένας λύκος, χωμένος μέσα σε ένα μαντρί με πρόβατα. Μεγαλωμένος μέσα στο μαντρί αυτό, δίχως να ξέρει ποια είναι η πραγματική του ταυτότητα, ακολουθούσε το κοπάδι και ζούσε σύμφωνα με τους κανονισμούς που όριζε ο ποιμένας τους.
Ένα βράδυ ξέσπασε φωτιά στο μαντρί, πανικός ξέσπασε και το κοπάδι αβοήθητο και τρομοκρατημένο, φώναζε απελπισμένα για βοήθεια. Ο λύκος βρήκε την ευκαιρία να βρει διαφυγή μέσα στο πανικό του και το ένστικτο για επιβίωση να κραυγάζει. Τα υπόλοιπα πρόβατα που τον παρακολουθούσαν του φώναζαν και του έλεγαν, που πας, θα έρθει ο ποιμένας να μας σώσει, θα σε κατασπαράξουν τα πεινασμένα θηρία κει έξω.
Αλλά ο λύκος κατάφερε να ξεφύγει, ενώ τα πρόβατα πίσω κάηκαν ζωντανά και το μαντρί έγινε στάχτη. Ο λύκος περπατούσε για μέρες ταλαιπωρημένος, αλλά κάτι έλεγε μέσα του ότι θα τα καταφέρει. Φτάνει σε ένα ποτάμι να πιει λίγο νερό και λίγο χορτάρι να φάει. Καθώς σκύβει πάνω από το νερό, συνειδητοποιεί ότι δεν ήταν σαν τα άλλα πρόβατα. Ήταν ένας λύκος. Ναι ένας λύκος και τόσο καιρό με σκυμμένο το κεφάλι υπό τον φόβο των σκυλιών και του ποιμένα του, δεν είχε καν αντικρίσει το είδωλό του.
Καθώς συνέχισε τη περιπλάνηση του, συναντάει και άλλους λύκους. Πληγωμένοι, ταλαιπωρημένοι και αυτοί από την περιπλάνηση αλλά αγέρωχοι και γεμάτοι δίψα για κυνήγι. Ήταν και αυτοί σαν αυτόν, άλλος διώχτηκε από την αγέλη του γιατί δε συμφωνούσε με τη δράση της, άλλος ξέφυγε δείχνοντας τα δόντια του και άλλος μεγάλωσε σαν αυτόν με την πεποίθηση ότι ήταν πρόβατο.
Σκοπός της διήγησης αυτής δεν είναι έτσι να έχουμε να πούμε μια ιστορία. Έγκειται στο γεγονός ότι μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία και σε ένα σύστημα, έχοντας την πεποίθηση από μικρά παιδιά ότι είναι το καλύτερο για εμάς. Σου δίνουν αξίες και ιδανικά τα οποία οι ίδιοι τα αλλάζουν κάθε τόσο με την συνεισφορά των δημαγωγών τους και τον συνεχή βομβαρδισμό του νου μας, ότι όλα είναι μια χαρά και θα μας σώσει η κάθε κυβέρνηση που στήνεται και πέφτει μέσα σε ένα βράδυ ή η ίδια κοινωνία παρασυρόμενη από τους ποιμένες της, ζώντας μέσα σε ένα εικονικό κόσμο, ο οποίος σε εμάς τίποτα ουσιαστικό δε προσφέρει. Μια ζωή καθυποταγμένος στα θέλω των άλλων, κοιτώντας εκεί που σου δείχνουν, καθυποταγμένος, μέσα στη μιζέρια και νεκρός ψυχικά προσπαθώντας να ικανοποιήσεις τη ψυχή σου μέσα από ηδονές και υλιστικές απολαύσεις.
Υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, που για να τον βρεις πρέπει να τον αναζητήσεις και αυτό είναι μέσα σου. Άκου τους ψιθύρους της ψυχής που σου μιλάνε, εκλιπαρώντας για βοήθεια. Μη σκύβεις το κεφάλι. Αντίκρισε το είδωλό σου. Κοίτα ψηλά στον ουρανό. Και όταν θα πάρεις την απόφαση να ξεφύγεις, μη σταθείς και πεις που πάω; Όρμα στη περιπέτεια και στη νέα ζωή που έρχεται. Κάθε νέα αναγέννηση ανθρώπου φέρνει μια νέα ελπίδα για ένα Νέο Πολιτισμό, για ένα Νέο Άνθρωπο. Κάπου ‘κει θα συναντήσεις και άλλους και θα συμπορευτείς μαζί τους για μια νέα ζωή.
Και να θυμάσαι…..
Όταν τα σύννεφα θα φύγουν
Και η πανσέληνος φανεί
να ξέρεις ότι κάπου εκεί γύρω
Η ΑΓΕΛΗ ΘΑ ΑΚΟΥΣΤΕΙ
Β. Παπουτσής