“….να ονειρεύεσαι το άπιαστο όνειρο, να πολεμάς τον ανίκητο εχθρό, να αντέχεις την αβάσταχτη λύπη, να βαδίζεις για εκεί που οι γενναίοι δεν τολμούν, να διορθώνεις το λάθος που δεν διορθώνεται και πάντα, ξεπερνώντας και τα πιο δύσκολα εμπόδια να προσπαθείς… να προσπαθείς, χωρίς να νοιάζεσαι πόσο μάταιο είναι, να προσπαθείς, ακόμα κι όταν τα χέρια σου είναι αδύναμα, να αγγίζεις το πιο απόμακρο αστέρι. Κι ο κόσμος τότε θα γίνει καλύτερος. Γιατί είναι αρκετό που ένας μόνο άνθρωπος, όσο κι αν έχει πληγωθεί ακόμα προσπαθεί με όσο θάρρος του απόμεινε να αγγίξει το πιο απόμακρο αστέρι…”
Μιγκέλ ντε Θερβάντες – “Δον Κιχώτης”