“Το σχολείο έχει γίνει η παγκόσμια εκκλησία μιας τεχνολογικής κοινωνίας, ενσωματώνοντας και μεταφέροντας την ιδεολογία της, διαμορφώνοντας τα μυαλά των ανθρώπων ώστε να δεχθούν αυτήν την ιδεολογία, και απονέμοντας κοινωνικά αξιώματα ανάλογα με την αποδοχή. Το πρόβλημα δεν είναι η απόρριψη της τεχνολογίας από τον άνθρωπο. Αλλά η προσαρμογή, η κατεύθυνση και ο έλεγχός της. Ο καιρός είναι λίγος και μόνη ελπίδα φαίνεται να είναι η εκπαίδευση — η αληθινή εκπαίδευση για ελεύθερους ανθρώπους ικανούς να διαφεντεύουν την τεχνολογία παρά να σκλαβωθούν απ’ αυτήν, ή απ’ άλλους στο όνομά της. Υπάρχουν πολλοί δρόμοι που οδηγούν στη σκλαβιά, αλλά λίγοι είναι οι δρόμοι για ανεξαρτησία και ελευθερία. Η τεχνολογία μπορει να σκοτώσει δηλητηριάζοντας το περιβάλλον, με τον μοντέρνο πόλεμο και με τον υπερπληθυσμό. Μπορει να σκλαβώσει αλυσσοδένοντας τους ανθρώπους σε ατέλειωτους κύκλους μιας ανταγωνιστικής κατανάλωσης, με τα μέσα του Αστυνομικού κράτους, δημιουργώντας εξάρτηση πάνω σε τρόπους παραγωγής που μακροπρόθεσμα δεν είναι βιώσιμοι. Δεν υπάρχουν σίγουροι δρόμοι δραπέτευσης απ’ αυτούς τους κινδύνους. Δεν θα υπάρξει όμως και κανένας απολύτως δρόμος, αν οι άνθρωποι παραμείνουν ύποταγμένοι σε μια μονολιθική αιώνια ορθοδοξία.”
Ε. Ρέιμερ – “Το σχολείο είναι νεκρό”