– Σε όλο το έργο σας υπάρχουν δύο λέξεις που φαίνεται να είναι βαθύτερα αποτυπωμένες στην ζωή σας: ο Λαβύρινθος και ο Οδυσσέας, – ταυτισμένες μαζί σας. Για την Οδύσσεια η περιπλάνηση και η πατρίδα είναι έννοιες αδιαχώριστες. Και ο Λαβύρινθος έχει νόημα μόνο αν έχεις χαθεί – αλλά όχι χαοτικά, όχι για πάντα. Τί θα λέγατε για την Οδύσσεια σήμερα;
– Ο Οδυσσέας για μένα είναι το πρωτότυπο όχι μόνο του ανθρώπου της σύγχρονης εποχής, αλλά και ενός ανθρώπου που έρχεται, γιατί είναι ένας τύπος του διωκόμενου περιπλανώμενου. Οι περιπλανήσεις του είναι το μονοπάτι προς το Κέντρο, προς την Ιθάκη, δηλαδή το μονοπάτι προς τον εαυτό του. Είναι ένας έμπειρος καπετάνιος, αλλά η μοίρα, και με άλλα λόγια οι αρχετυπικές δοκιμασίες από τις οποίες πρέπει να βγει νικητής, τον αναγκάζουν διαρκώς να αναβάλει την επιστροφή στην εστία του. Ο μύθος της Οδύσσειας, νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικός για εμάς. Ο καθένας από εμάς έχει κάτι από τον Οδυσσέα, όταν ψάχνουμε για τον εαυτό μας, ελπίζουμε να φτάσουμε στον προορισμό και στη συνέχεια σίγουρα να ανακτήσουμε την πατρίδα μας, την εστία μας, να ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Αλλά, όπως και σε έναν λαβύρινθο, σε κάθε αναζήτηση υπάρχει ο κίνδυνος να χαθείς. Αν καταφέρεις να βγεις από τον λαβύρινθο, να φτάσεις στην εστία σου, τότε έχεις αλλάξει, εξέρχεσαι ως διαφορετικός άνθρωπος.
– Συγκρίνετε τον σύγχρονο άνθρωπο με τον Οδυσσέα και αναγνωρίζετε επίσης τον εαυτό μας στον Οδυσσέα.
– Ναι. Ο μύθος του Οδυσσέα είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα πρότυπο για έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής στον κόσμο.
– Θα μπορούσατε να πείτε ότι είναι το σύμβολό σας;
– Ναι.
Μιρτσέα Ελιάντε