“Έχω εμπιστοσύνη στην επιστήμη” παπαγαλίζουν καθημερινά όλο και περισσότεροι άνθρωποι που ελπίζουν ότι αν κάνουμε όλοι ότι μας πουν, θα μας δώσουν πίσω ότι μας αφαίρεσαν. Σε μία κατάσταση που δεν τελειώνει ποτέ και οδηγεί σε όλο και πιο παρανοϊκά μέτρα. Αυτό δηλαδή που θέλουν να πουν αυτοί οι άνθρωποι πίσω από τις λέξεις, είναι “Έχω εμπιστοσύνη στο σύστημα γιατί κουράστηκα”. Γιατί κατά πόσο μπορούμε να μιλάμε για Επιστήμη αποκομμένη από το πλαίσιο στο οποίο αυτή λειτουργεί; Άλλο λοιπόν Επιστήμη και άλλο Εταιρείες.
Το καπιταλιστικό σύστημα, με τους κανόνες, τις αξίες και τους στόχους του, έχει γίνει εν πολλοίς συνειδητά πρότυπο ζωής, θρησκεία κοινωνικής προόδου, θεματοφύλακας μιας ανθρωπότητας που εξαρτάται απόλυτα από το χρήμα. Όταν η «κερδοσκοπία», είναι αυτή που καθορίζει τις γενικές κοινωνικές διαδικασίες, δημιουργείται ένα πολιτισμικό και ανθρωπιστικό κενό στην κοινωνία. Υπέρτατη αξία είναι το Κέρδος. Και η επιστήμη είναι εντεταγμένη σε αυτό το πλαίσιο, σε σημείο που δεν μπορούμε να μιλούμε για Επιστήμη γενικώς και αορίστως, αλλά για Εταιρείες. Συγκεκριμένες εταιρείες, που συνεπάγονται λόμπυ συμφερόντων, αδυσώπητους ανταγωνισμούς και απώλεια ηθικών φραγμών. Πολλοί σήμερα αναρωτιούνται: Είναι αυτές οι εταιρείες άνθρωποι που αγαπούν την ανθρωπότητα; Ή μήπως επιδιώκουν Έλεγχο και Εξουσία; Κύριο μέλημα της Ιατρικής σήμερα, όπως και της Παιδείας ή της Δικαιοσύνης, δεν είναι η υπηρεσία της ανθρωπότητος, αλλά να λειτουργεί το Σύστημα. Χαρακτηριστικό ότι η αποκαλούμενη, από τους ίδιους, πρόοδος της ιατρικής έρχεται σε αντίθεση με μια ολοένα και πιο άρρωστη ανθρωπότητα, που πλήττεται από χρόνιες παθολογίες, τρομοκρατημένη από πανδημίες και πολέμους, εξαρτημένη από φάρμακα… Ακριβώς. Μια ανθρωπότητα εξαρτημένη, γιατί έτσι λειτουργεί το εμποροκρατικό σύστημα.
Όσο αδιανόητο ήταν για τον άνθρωπο του Μεσαίωνα να αμφισβητήσει την ύπαρξη Θεού, κόλασης ή παραδείσου, σήμερα είναι αδύνατο να μην πιστέψει κανείς ότι η ύπαρξή μας εξαρτάται από χρήματα, φάρμακα, τεχνολογία. Ζούμε μία ψευδαίσθηση επίπλαστης ελευθερίας και επίπλαστης ευημερίας και αυτό που συνειδητοποιούν όλο και περισσότεροι σήμερα, είναι ότι η εξουσία τους αποκλείει εκβιαστικά από το κοινωνικό σύστημα στο οποίο τους επέβαλαν να ανήκουν εκ γενετής, μην επιτρέποντάς τους άλλη επιλογή.