Από την αυγή του χρόνου, οι άνθρωποι παρατηρούσαν τα φαινόμενα της φύσης, συμπεριλαμβανομένων των άστρων και της περιφοράς τους στον ουρανό. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη του ηλιακού ημερολογίου, το οποίο σημείωνε τις σημαντικότερες γιορτές που σχετίζονταν με τους κύκλους του Ηλίου και των εποχών. Μία από τις σημαντικότερες ηλιακές γιορτές ήταν το Θερινό ηλιοστάσιο. Μια εποχή απόλυτης μαγείας, η ημέρα είναι η μεγαλύτερη του έτους και η νύκτα η μικρότερη. Από την μία πλευρά, είναι η εποχή του θριάμβου του Ηλίου πάνω στο σκοτάδι. Από την άλλη, όμως, αρχίζει ο Ήλιος να χάνει από αυτό, για να ξαναγεννηθεί τον χειμώνα.
Ο εορτασμός του Θερινού ηλιοστασίου είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και παλαιότερα γεγονότα στην Ευρώπη. Ήταν γνωστός ήδη από την Λίθινη εποχή. Ίσως και πριν από την εποχή των παγετώνων. Υπάρχουν αρκετά κυκλικά μεγαλιθικά οικοδομήματα και πριν από αυτά ο κύκλος αυτός ήταν μια ξύλινη κατασκευή. Εκεί γίνονταν οι τελετουργίες για την υποδοχή της μεγαλύτερης ημέρας του έτους. Το πώς έμοιαζαν αυτές οι γιορτές σήμερα είναι δύσκολο να πούμε. Ωστόσο, γνωρίζουμε πώς γιόρταζαν τις γιορτές του Ηλίου οι πρόγονοί μας, πολλούς αιώνες αργότερα. Αυτές οι παραδόσεις είναι εξαιρετικά εμπνευσμένες από την δύναμη που ρέει από τη Μητέρα Γη και τον Πατέρα Ήλιο. Ειδικά αυτές τις ημέρες λαμβάνουμε την πλούσια ενέργειά τους, την ζεστασιά, την αφθονία και την δόνησή τους για πνευματική εγρήγορση.
Το Θερινό ηλιοστάσιο ο άνθρωπος συνδέεται ιδιαιτέρως με τον ρυθμό της Γης, με την φύση, όταν ο Ήλιος μας δίνει άφθονη την ενέργειά του. Η φωτιά και το φως του Ηλίου είναι η βάση αυτής της ημέρας. Για αιώνες, υπήρχε ένα έθιμο να ανάβουν φωτιές μετά την δύση του Ηλίου για να παρατείνουν τη μαγεία αυτής της ημέρας με το φως τους. Αυτές είναι επίσης οι ημέρες και νύκτες της μουσικής, το δώρο του Θεού Απόλλωνα που βοηθά την ψυχική ανάταση των ανθρώπων. Ιδανικά μπορούμε να συνοδεύσουμε την μαγική νύκτα του Θερινού ηλιοστασίου με κλασσική μουσική.