“Μην σπρώχνεις την καρδιά σου στη αναζήτηση του πλούτου… Το πλοίο του άπληστου αιχμαλωτίζεται στην λάσπη. Μην φιλοδοξείς τα πλούτη του πλούσιου, αν ελεύθερος μπορείς να τρως το ψωμί σου… Πλούτος είναι να ζεις ελεύθερος.“
Αμενεμόπ
“Μην σπρώχνεις την καρδιά σου στη αναζήτηση του πλούτου… Το πλοίο του άπληστου αιχμαλωτίζεται στην λάσπη. Μην φιλοδοξείς τα πλούτη του πλούσιου, αν ελεύθερος μπορείς να τρως το ψωμί σου… Πλούτος είναι να ζεις ελεύθερος.“
Αμενεμόπ
“Τα κάστρα εξασκούν μυστηριώδη γοητεία στην ψυχή του ανθρώπου. Όταν μέσα από τον κάμπο ορθώνεται ξάφνου στο βάθος του ορίζοντα ένα απότομο βουνό και στην κορφή του ξεχωρίζεις μιάν κορόνα από μισογκρεμισμένα μουράγια και πύργους και πολεμίστρες, η ψυχή σου τινάζεται και αντρειεύει θαρρείς και ζώνει τ’αρματα κι είναι έτοιμη να πάρει και να εκτελέσει τώρα μεγάλες απόφασες. Το κάστρο μας θυμίζει το οχυρό αυτό σημείο που δε θα θέλαμε ποτέ να παραδώσουμε, το στερνό καταφύγιο της συνείδησης, της αξιοπρέπειας και της αντρείας.”
Νίκος Καζαντζάκης
“Χρειάζεται να προσθέσω ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχει μόνο μια μορφή που πρέπει να σεβόμαστε; O Πιλάτος, ο Ρωμαίος κυβερνήτης. Να πάρει στα σοβαρά μια φιλονικία μεταξύ Εβραίων – γι’ αυτό το πράγμα δεν μπορούσε να πειστεί. Ένας Εβραίος περισσότερος ή λιγότερος – τι σημασία έχει; … H ευγενής περιφρόνηση ενός Ρωμαίου, μπροστά στον οποίο έγινε μια αναίσχυντη κατάχρηση της λέξης «αλήθεια», πλούτισε την Καινή Διαθήκη με τη μόνη λέξη που έχει αξία – μια λέξη που αποτελεί κριτική και εκμηδένιση της Καινής Διαθήκης: «τι είναι αλήθεια!»“
Φρειδερίκος Νίτσε
“Εάν ένας λαός θέλει να είναι ελεύθερος παραμένοντας μέσα στην άγνοια, ελπίζει σε κάτι που δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα υπάρξει ποτέ!”
Thomas Jefferson
“Αν δε θες να δεις έναν άνθρωπο να γίνεται δυστυχής από την πολιτική, μην του δείχνεις τις πλευρές ενός ζητήματος γιατί θα τον μπλέξεις. Δείξε του μόνο τη μία. Ή ακόμα καλύτερα, μην του δείξεις καμία. Πες πως έχεις μια κυβέρνηση αναποτελεσματική, υδροκέφαλη και φορομπηχτική. Ε, είναι προτιμότερο να εξακολουθείς να έχεις μια τέτοια κυβέρνηση παρά έναν λαό που ασχολείται διαρκώς μ’ αυτήν (…) Ασε τον κόσμο να κερδίζει σε διαγωνισμούς που του ζητούν να θυμηθεί τους στίχους γνωστών τραγουδιών (…) Φόρτωσέ τους με ανώδυνα δεδομένα, τάισέ τους μ’ ένα κάρο “γεγονότα”, που στο τέλος θα νιώσουν χορτασμένοι αλλά και “φωστήρες” με τόση πληροφορία. Θα νιώσουν τότε ότι σκέφτονται, θα πάρουν μια αίσθηση της κίνησης χωρίς να έχουν κινηθεί ούτε ρούπι (….) Δεν πρέπει να τους αφήσεις να ασχολούνται με περίεργα πράγματα, όπως η φιλοσοφία ή ή κοινωνιολογία. Ο δρόμος αυτός οδηγεί στη μελαγχολία”.