Το 1952 ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Ray Bradbury (Φάρεναϊτ 451) έγραψε μία μικρή ιστορία υπό τον τίτλο “A Sound of Thunder“. Σε αυτό το φουτουριστικό παραμύθι, περιγράφει μία εταιρεία, η οποία προσφέρει ταξίδια στον χρόνο για αναψυχή. Ο κύριος χαρακτήρας της υπόθεσης, είναι ένας τουρίστας ο οποίος πληρώνει για να πάει πίσω στο χρόνο και να ζήσει μια εμπειρία συμμετοχής σε κυνήγι δεινοσαύρων. Η εταιρεία έχει δημιουργήσει εκεί, μία υπερυψωμένη πλατφόρμα, κατά μήκος της οποίας πρέπει να κινούνται οι επισκέπτες από το μέλλον. Αυτή είναι μία αυστηρή εντολή για την αποφυγή επιπτώσεων στο μέλλον της εξέλιξης, που μπορεί να μεταβληθεί από τις ενέργειές τους σε αυτό το ταξίδι τους. Υποτίθεται ότι εφόσον οι δεινόσαυροι θα εξαφανίζονταν, το κυνήγι τους δεν επηρεάζει το μέλλον… Ο συγκεκριμένος λοιπόν τουρίστας κάποια στιγμή ενώ κυνηγούν δεινόσαυρους, τρόμαξε και έπεσε έξω από την πλατφόρμα. Χωρίς να καταλάβει την σημασία των επιπτώσεων αυτής του της πράξης, είδε απλά στην σόλα του ότι είχε πατήσει μια… πεταλούδα. Επιστρέφοντας στο παρόν αντίκρισε μία διαφορετική πραγματικότητα, η οποία ήταν αποτέλεσμα της ενέργειάς του εκείνης. Η προφορά των αγγλικών ήταν διαφορετική, το κλίμα είχε αλλάξει, οι εκλογές είχαν άλλα αποτελέσματα κ.α.
Ο συγγραφέας περιγράφει το φαινόμενο της Κυματικής και το μήνυμα της ιστορίας του, είναι ότι κάθε μας ενέργεια σήμερα, καθορίζει το μέλλον. Είτε θετικά, είτε αρνητικά. Και μία φαινομενικά ασήμαντη πράξη, μπορεί να σημαίνει μία σημαντική εξέλιξη που δεν φανταζόμαστε. Το να φυτέψεις μερικά δέντρα για παράδειγμα ή να διαβάσεις ένα κατάλληλο κείμενο, ο σύντροφος ή φίλος που θα επιλέξεις, μία μάχη που θα αποφασίσεις να μην δώσεις… Το μέλλον μας εξαρτάται από εμάς και την κάθε μας πράξη σήμερα. (Και ταινία το 2005 αν και σχετικά κακής ποιότητας)