Να γίνουμε Πρόδρομοι

Μέσα στην επικρατούσα νανοκρατία, στο τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η ανθρωπότητα, η ανάγκη για την διαμόρφωση ενός πυρήνα σκέψης αναμορφωτικής και τρόπου επίσης, είναι επιτακτική. Είναι μία δύσκολη αποστολή, όσο και αναγκαία. Και είναι δύσκολη διότι απαιτεί ανάβαση στο δύσβατο μονοπάτι των λίγων και μόνων. Η εποχή μας απαιτεί περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, Πρόδρομους. Πρόδρομους του νέου Ανθρώπου και του νέου Πολιτισμού. Πρώτιστα απαιτεί να κόψουμε γέφυρες πίσω μας και να επιλέξουμε συντρόφους λίγους και καλούς. Να απεγκλωβιστούμε, όχι μόνο από τα στερεότυπα, αλλά και από την ίδια την γενεαλογία που παράγει όλη την σύγχρονη ιδεολογικο-πολιτική σκέψη και συμπεριφορά. Και οπωσδήποτε μία εκ νέου ανάβαση προς τα αρχέτυπα. Οι λέξεις και οι εκφράσεις πια έχουν χάσει το νόημά τους. Πολύ δύσκολο να ξεχάσει κανείς ό,τι έμαθε και τους τρόπους που έμαθε. Να μπορέσει να “φιλτράρει” την ουσία πέρα από την εξωτερική έκφραση. Εργαλείο η φιλοσοφία και η δράση. Αυτός ο δρόμος της αναγέννησης υγειών κυττάρων, απαιτεί εκπαίδευση, πειθαρχία, δεκτικότητα, μαχητικότητα και υπηρεσία. Υπηρεσία και αφοσίωση εναντίον του οπαδισμού και της δουλικότητας. Αυτό υπερθεματίζουμε. Γιατί αυτοί που σήμερα υπηρετούν έμπρακτα ένα Ιδεώδες, είναι αυτοί που υπηρετούν τον ίδιο τους τον εαυτό, την ανθρωπότητα και που αύριο θα υπηρετούν την υψηλή Ιδέα, την Κοινότητα, το Εμείς, υπεράνω του Εγώ. Αντίθετα με αυτούς που σήμερα τον καταδυναστεύουν, ο ηγέτης του Αύριο είναι αυτός που ξέρει να υπηρετεί τον λαό του. Αυτός που έχει μάθει να δίνει όλο του το είναι με αστείρευτη δύναμη και ζωντάνια. Ακούραστος και απτόητος από τις δοκιμασίες των συνθηκών.
“Δεν πρέπει να αφήνουμε να μας καθοδηγεί η κοινή γνώμη. Δεν είναι φάρος, αλλά περιπλανώμενα φώτα.” Θα ακολουθήσουμε λοιπόν τον δρόμο που πρέπει. Γιατί καλώς ή κακώς, αυτή είναι η ανάγκη και το χρέος. Το δικό μας φως βρίσκεται ψηλά και είναι ο Ήλιος μας. Το Ιδεώδες μας. Μόνο εκεί ψηλά κοιτούμε… Στα βουνά της Αλήθειας.