Δεν μπορείς να δείξεις τον ορίζοντα σε όποιον δεν μπορεί να δει πέρα από την μύτη του! Γιαυτό ο πυρήνας της ενέργειάς μας προς την Κοινότητα, με όλη την σημασία της λέξης, είναι να υψώνουμε “κάστρα ιδεών“. Τί είναι όμως αυτό; Γιατί καταβάλουμε αυτή την προσπάθεια; Χρειάζεται αυτό το συμβολικό κτίριο στην πράξη; Για να καταλάβουμε γιατί ζούμε, τι επηρεάζει τη ζωή μας, τι είναι σημαντικό στη ζωή και γιατί όλα συμβαίνουν με κάποιο φυσικό νόμο που ξεχάσαμε… οφείλουμε να ανυψώσουμε ένα κέντρο του εαυτού μας, προς ένα υψηλότερο σημείο. Ανυψώνουμε με άλλα λόγια, το βαθύτερο Είναι μας σε ένα Κάστρο. Σε έναν Ιερό Ναό μαχητικής φυσιογνωμίας. Αυτό το υψηλότερο οικοδόμημα του καθενός και καθεμιάς από εμάς, η Κοσμοθέαση, αποτελεί στην ουσία το συλλογικό – κοινό σημείο αναφοράς όλων. Το εσωτερικό αυτό κάστρο παύει να είναι ατομικό και γίνεται συλλογικό. Είναι στην πραγματικότητα Ένα. Και εκεί συντελείται η πραγματική ενότητα της Κοινότητας. Στην εξύψωση. Στην Κορυφή. Στο κέντρο. Στο υψηλότερο συλλογικό σημείο αναφοράς. Όταν δεν υπάρχει αυτή η διαδικασία, βλέπουμε να αποτυγχάνουν και να διαλύονται όλες οι προσπάθειες κινηματικής συνεννόησης. Είναι δεδομένο εκ των προτέρων. Βασίζονται στο κατώτερο, στο υποκειμενικό ή στο εφήμερο. Κάποιοι άνθρωποι που μαζεύονται σε έναν κοινό χώρο δράσης, δεν αποτελούν απαραιτήτως και ΚΟΙΝΟτητα. Αυτό είναι η θεμελιώδης και ειδοποιός διαφορά της Λυκώρειας. Δεν επιθυμούμε να είμαστε απλά μια ομότροπη παρέα. Συναντιόμαστε στην κορυφή που είναι το κέντρο. Αυτό είναι το ηλιακό σύμβολό μας.