“Μέσα από αυτές τις παραδόσεις, με την εσωτερική τους σημασία παρά με την εξωτερική μυθολογική τους έκφραση, φτάνουμε στο υψηλότερο σημείο της ομάδας των μύθων αυτών που αφορούν τη θεϊκή υπόσταση του όρους, η οποία ηχεί ως μία ηχώ αυτών των μακρινών πραγματικοτήτων. Θρόνος της αφύπνισης, του ηρωισμού, και σε μερικές περιπτώσεις ενός μεταμορφωτικού ηρωικού θανάτου. Ένα μέρος ενθουσιασμού όπου οδηγεί σε υπερβατικές καταστάσεις. Ένα μέρος αγνού ασκητισμού και θριάμβου των ηλιακών δυνάμεων, οι οποίες αντιτίθενται στις δυνάμεις που παραλύουν και υποβιβάζουν τη ζωή. Αυτά φαίνεται να συνοψίζουν την ιδέα των αρχαίων για τον συμβολισμό τους όρους. Αυτή η αντίληψη αναδύεται μέσα σε έναν κύκλο θρύλων και μύθων που περιτριγυρίζονται από πολλά χαρακτηριστικά, όπου μερικά μόνο περιγράψαμε νωρίτερα.
Φυσικά δεν προτείνω να ενστερνιστούμε αναχρονιστικά τις αναμνήσεις των μύθων. Πίσω από το μύθο και το σύμβολο υπάρχει ένα πνεύμα που μπορεί να έρθει στο προσκήνιο και πάλι και να εκφραστεί με νέους τρόπους και δράσεις. Αυτό είναι που πραγματικά μετράει.
Η καλύτερη ευχή που μπορώ να κάνω για τις νέες γενεές είναι να μην αποτελέσει η ορειβασία την βεβήλωση των βουνών. Επιπλέον, ειλικρινά ελπίζω πως όλες αυτές οι βαθιές αισθήσεις που υπάρχουν στις ρίζες των διαφόρων μύθων γύρω από το όρος θα αφυπνιστούν και θα έρθουν να φωτίσουν μέσα από τη δράση αυτούς οι οποίοι σήμερα έχουν οδηγηθεί σε ένα μπερδεμένο μονοπάτι από το ένστικτο που τους οδηγεί στο να ξεπεράσουν τα όρια, τα οποία κληρονόμησαν στην καθημερινή εμπορική και μηχανική ζωή των πεδιάδων. Να σκαρφαλώσουν, να οδηγηθούν σε κορυφές και στις πλαγιές που περιβάλλονται από τον ουρανό και από την άβυσσο, οδηγούμενοι προς παγωμένες και φωτεινές κορυφές.”
Φυσικά δεν προτείνω να ενστερνιστούμε αναχρονιστικά τις αναμνήσεις των μύθων. Πίσω από το μύθο και το σύμβολο υπάρχει ένα πνεύμα που μπορεί να έρθει στο προσκήνιο και πάλι και να εκφραστεί με νέους τρόπους και δράσεις. Αυτό είναι που πραγματικά μετράει.
Η καλύτερη ευχή που μπορώ να κάνω για τις νέες γενεές είναι να μην αποτελέσει η ορειβασία την βεβήλωση των βουνών. Επιπλέον, ειλικρινά ελπίζω πως όλες αυτές οι βαθιές αισθήσεις που υπάρχουν στις ρίζες των διαφόρων μύθων γύρω από το όρος θα αφυπνιστούν και θα έρθουν να φωτίσουν μέσα από τη δράση αυτούς οι οποίοι σήμερα έχουν οδηγηθεί σε ένα μπερδεμένο μονοπάτι από το ένστικτο που τους οδηγεί στο να ξεπεράσουν τα όρια, τα οποία κληρονόμησαν στην καθημερινή εμπορική και μηχανική ζωή των πεδιάδων. Να σκαρφαλώσουν, να οδηγηθούν σε κορυφές και στις πλαγιές που περιβάλλονται από τον ουρανό και από την άβυσσο, οδηγούμενοι προς παγωμένες και φωτεινές κορυφές.”
(Ιούλιος Έβολα, “Διαλογισμοί επί των κορυφών”: Θέματα σχετικά με την Θεία φύση των Βουνών.)
