“Ένα καράβι διασχίζει τον ατελεύτητο ωκεανό. Δεν γνωρίζει από που ξεκίνησε, δεν γνωρίζει για που πηγαίνει. Γνωρίζει μόνο πως μπορεί να βουλιάξη. Ιδού η ιστορία μας.
Οι επιβάτες έχουν χαθή μέσα στους δαιδάλους του καραβιού. Εκεί μέσα γεννιούνται και πεθαίνουν. Λίγοι αξιώνονται να ανεβούν στη γέφυρα. Βλέπουν τον αινιγματώδη ωκεανό, τους αστερισμούς να σελαγίζουν στο νυχτωμένο στερέωμα. Τα μηνύματά τους φτάνουν κάτω δυσερμήνευτα και αντιφατικά: Πως πλησιάζουμε σε λιμάνι, πώς μας περιμένει κάποιος αντίπερα, πως το ταξίδι δεν έχει τέλος ή πως μας καραδοκεί το ναυάγιο. Ιδού ο πολιτισμός μας.
Ωστόσο η ζωή μας μέσα στο καράβι γίνεται ολοένα και πιο άνετη. Και τόσο περισσότερο λησμονούμε πως έξω εκτείνεται ο μυστηριακός ωκεανός και η ριζική αβεβαιότητα του ταξιδιού. Ιδού ή ζωή μας.”