Διαδόθηκε πώς η ελπίδα έρχεται, παρ’ όλα αυτά δεν ήταν και δεν είναι αυτή που είχε και έχει πραγματικά ανάγκη ο ελληνικός λαός για να μπορέσει να ανασυνταχθεί και να σφυρηλατήσει το μέλλον του. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής ή μάλλον ο σύγχρονος τρόπος αποσύνθεσης, σήψης και παρακμής που διάγει καθημερινώς η πλειονότητα του λαού μας, είναι το αποτέλεσμα της άκριτης αποδοχής ενός περίτεχνα επεξεργασμένου σχεδίου. Του σχεδίου της ισοπέδωσης των πάντων. Για αυτόν τον λόγο οδηγηθήκαμε σε έναν πάσης φύσεως μαρασμό, γι’αυτό οι νέοι αυτοκτονούν αντί να αγωνίζονται, γι’ αυτό δεν έχουν αξίες και ιδανικά, γι’ αυτό δεν διεκδικεί κανείς τα κεκτημένα παρά μόνο γνωρίζει πώς να διαμαρτυρηθεί αφότου τα χάσει. Έτσι απλά, γιατί η ζωή έπαψε να αποτελεί Αποστολή για το σύγχρονο Μαζάνθρωπο και για τον εκφυλισμένο νέο δεν υπάρχει καμία κινητήρια δύναμη για πράττειν, καμία έμπνευση για δημιουργείν. Τι είναι αυτό που απουσιάζει από την Ελληνική κοινωνία λοιπόν; Τι είναι αυτό που εκλίπει από τους ανθρώπους και οδεύουν καθημερινώς με γοργούς ρυθμούς στα ερείπια, στο απόλυτο και βαθύ Έρεβος;
Η αδυναμία συμφιλίωσης του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό, η αποδοχή ή η ενσάρκωση λανθασμένων και εύκολων προτύπων, η έλλειψη κατεύθυνσης και η αναζήτηση δύναμης από εξωτερικές πηγές αποτελούν καταστρεπτικούς παράγοντες για την εκάστοτε ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία. Αυτό που λείπει από τους ανθρώπους σήμερα είναι μια εσωτερική επανάσταση, μια ολοκληρωμένη πνευματική και ηθική επανάσταση ή αλλιώς η λεγόμενη “Επανάσταση Ψυχών”. Και για να πραγματοποιηθεί μία αληθινή “επανάσταση ψυχών”, δεν είναι απαραίτητες ούτε οι οικονονομικές ούτε οι πολιτικές αλλαγές, παρά μόνο η δύναμη της βούλησης, καθώς πρόκειται για μία εσωτερικευμένη και συνειδητοποιημένη αλλαγή στάσης. Πρόκειται για ένα κράμα ιδεαλισμού και πνευματικότητας.
Ο δημιουργικός, ρωμαλέος και εύρωστος άνθρωπος πρέπει επιτέλους να πάρει τη θέση του εκφυλισμένου μεμψίμοιρου οικόσιτου μαζάνθρωπου, προκειμένου να επιτευχθεί ανάπλαση και αναδόμηση της κοινωνίας με βάση αιώνια και αρμονικά αρχέτυπα. Μόνο με δυναμισμό θα μπορούσε να επιτευχθεί μία τέτοιου είδους ουσιαστική μετάβαση. Ο δυναμισμός όμως δεν είναι κάτι δεδομένο, αντλείται από την καθολική άρνηση της σάπιας αστικής κοινωνίας και από την ισοπεδωτική απαξίωση των εκφυλισμένων ηθικών αξιών. Όταν οι “ηφαιστειακές φλέβες” ενός νέου τύπου Ανθρώπου, πιο δημιουργικού και πιο αποφασιστικού καταφέρουν να σχηματίσουν τη λάβα που θα κάψει ό,τι κίβδηλο και σαθρό υπάρχει σήμερα, τότε το έδαφος θα είναι αδιαμφισβήτητα πρόσφορο για σπορά Αξιών, Ιδανικών, Ηθών και Οραμάτων.
Συνεπώς, η άκρατη αύξηση του αριθμού των άμορφων ατόμων, η διαρκής παραγωγή των ασυνείδητων και η συνεχής εισβολή των άλογων ανθρωποειδών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η Φυλή των Εφήμερων Ανθρώπων. Ενάντια λοιπόν στην προαναφερθείσα “φυλή”, ο καθένας μας θα πρέπει να συνειδητοποιήσει κατά το δοκούν ότι και το φως και το σκοτάδι αναβλύζει εκ των έσω, όμως είτε η σύζευξη είτε η επιλογή τους αποτελεί καθαρά προσωπική επιλογή. Έτσι όπως οι Πολεμιστές ορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους με το σπαθί τους, έτσι και Εμείς μπορούμε να ορίσουμε μόνοι μας το Παρόν και Μέλλον μας.
Ο δημιουργικός, ρωμαλέος και εύρωστος άνθρωπος πρέπει επιτέλους να πάρει τη θέση του εκφυλισμένου μεμψίμοιρου οικόσιτου μαζάνθρωπου, προκειμένου να επιτευχθεί ανάπλαση και αναδόμηση της κοινωνίας με βάση αιώνια και αρμονικά αρχέτυπα. Μόνο με δυναμισμό θα μπορούσε να επιτευχθεί μία τέτοιου είδους ουσιαστική μετάβαση. Ο δυναμισμός όμως δεν είναι κάτι δεδομένο, αντλείται από την καθολική άρνηση της σάπιας αστικής κοινωνίας και από την ισοπεδωτική απαξίωση των εκφυλισμένων ηθικών αξιών. Όταν οι “ηφαιστειακές φλέβες” ενός νέου τύπου Ανθρώπου, πιο δημιουργικού και πιο αποφασιστικού καταφέρουν να σχηματίσουν τη λάβα που θα κάψει ό,τι κίβδηλο και σαθρό υπάρχει σήμερα, τότε το έδαφος θα είναι αδιαμφισβήτητα πρόσφορο για σπορά Αξιών, Ιδανικών, Ηθών και Οραμάτων.
Συνεπώς, η άκρατη αύξηση του αριθμού των άμορφων ατόμων, η διαρκής παραγωγή των ασυνείδητων και η συνεχής εισβολή των άλογων ανθρωποειδών θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η Φυλή των Εφήμερων Ανθρώπων. Ενάντια λοιπόν στην προαναφερθείσα “φυλή”, ο καθένας μας θα πρέπει να συνειδητοποιήσει κατά το δοκούν ότι και το φως και το σκοτάδι αναβλύζει εκ των έσω, όμως είτε η σύζευξη είτε η επιλογή τους αποτελεί καθαρά προσωπική επιλογή. Έτσι όπως οι Πολεμιστές ορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους με το σπαθί τους, έτσι και Εμείς μπορούμε να ορίσουμε μόνοι μας το Παρόν και Μέλλον μας.
Ποσειδωνία (Κοινός Παρονομαστής)