“Ο ουρανός (Dyaus) είναι ο πατέρας μου. Ο δημιουργός μου. Αυτή είναι η συγγένειά μου. Αυτή η μεγάλη Γη είναι η μητέρα μου. Αυτή είναι η κοντινή μου οικογένεια. Τα υψηλότερα σημεία είναι η μήτρα της. Εκεί στο κέντρο της ο πατέρας γονιμοποίησε την δημιουργία του, σε αυτή που είναι συνάμα σύζυγος και θυγατέρα του.”
Αυτοί οι πανάρχαιοι στοίχοι από τις Βέδες που ψέλνονταν πριν χιλιάδες χρόνια μπροστά στην ιερή φωτιά και απεικονίζονται στο σύμβολό μας, περιέχουν μία βαθιά συνείδηση του μυστικού της διπλής καταγωγής της ανθρωπότητας: Ο θείος χαρακτήρας του ανθρώπου είναι προγενέστερος από την Γη, η καταγωγή της ψυχής του είναι ουράνια, αλλά το σώμα του είναι το προϊόν των γήινων στοιχείων, γονιμοποιημένων από μία κοσμική ουσία. Ο θαυμάσιος αυτός εναγκαλισμός του ουρανού και της μητέρας γης, σημαίνει στην γλώσσα των μυστηρίων, τις βροχές των ψυχών ή πνευματικών σπερμάτων που εισβάλλουν όπως σε ένα ωάριο για να το γονιμοποιήσουν. Συμβολίζουν επίσης τις οργανωτικές αρχές, ήδη προϋπάρχουσες εν σπέρματι, χωρίς τις οποίες η ύλη θα ήταν αδρανής, άμορφη και χωρίς εξέλιξη. Τα υψηλότερα σημεία της γης, που οι Βέδες ονομάζουν “μήτρα της”, είναι συμβολικά, οι κοιτίδες των ανθρωπίνων φυλών, το σημείο που η γη αγγίζει τον ουρανό και συμβαίνει μία συμφωνία η οποία γεννά ζωή.