Στο δάσος συμβαίνουν εκπληκτικά πράγματα: Τα δέντρα επικοινωνούν μεταξύ τους. Δε μεγαλώνουν μόνο στοργικά τα μικρά τους, αλλά επίσης φροντίζουν τους ηλικιωμένους και άρρωστους γείτονές τους. Απίστευτο; Κι όμως αληθινό! Ο διακεκριμένος δασολόγος Peter Wohlleben εμβαθύνει στην κρυφή ζωή των δέντρων και μας παρουσιάζει μια εντελώς καινούρια θεώρηση του δάσους – φέρνοντας έτσι στο φως εκπληκτικά στοιχεία. Τα δέντρα έχουν μνήμη, ανταλλάσσουν μηνύματα, αισθάνονται πόνο, παθαίνουν εγκαύματα από τον ήλιο και κάνουν ρυτίδες. Κάποια δέντρα, όπως οι βελανιδιές, επικοινωνούν μεταξύ τους με χημικές αρωματικές ουσίες. Όταν, για παράδειγμα, ένα δέντρο δεχτεί επίθεση από έντομα, εκπέμπει αρωματικές ουσίες και όλα τα δέντρα της ευρύτερης περιοχής που λαμβάνουν το μήνυμα αυτό οπλίζονται κατάλληλα…”
Ένας αρχαίος φιλόσοφος της Ανατολής είχε δώσει κάποτε μία ενδιαφέρουσα απάντηση στο ερώτημα ενός μαθητή του: “Αν κάποια μέρα καταστραφούν όλα τα βιβλία του κόσμου και χαθεί το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας, πώς θα επανακτήσει ο άνθρωπος όλη αυτή τη γνώση αιώνων για το σύμπαν και τον κόσμο μας;” Η απάντηση του φιλοσόφου ήταν: “Παρατηρώντας ένα δέντρο.”
Το βιβλίο αυτό του Peter Wohlleben έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και είναι κάτι που αξίζει να διαβαστεί από όλους εμάς που επικοινωνούμε μα τα δέντρα. Θα διαπιστώσουμε ότι πολλά πράγματα που γνωρίζαμε πρακτικά ή υποπτευόμασταν, έχουν επιστημονική πλέον αναγνώριση και τεκμηρίωση. Έχουμε αναρωτηθεί πολλές φορές, γιατί άραγε όταν κάποιος κάνει διαλογισμό δίπλα σε ένα μικρό δέντρο, αυτό μεγαλώνει με διπλάσια ταχύτητα από τα υπόλοιπα; Ή γιατί όταν αρχίσαμε και παίρναμε τους καρπούς μιας αγριοσυκιάς από την μία πλευρά της που φτάναμε, σε λίγα χρόνια αυτή η πλευρά άρχισε να δίνει πιο ώριμα και γλυκά φρούτα από την άλλη; Πώς γίνεται τα δέντρα να νοιώθουν την ομιλία, την μουσική και τη φροντίδα; Και πολλά άλλα ερωτήματα που γεννιούνται κατά την επαφή μας με το δάσος και την καλλιέργεια. Ίσως αυτά που οι παλαιότεροι πολιτισμοί αντιλαμβάνονταν, οι Δυτικοί τα αγνοούν γιατί δεν το αντιλαμβάνονταν η επιστήμη μας. Τελικά πόσα γνωρίζουμε πραγματικά σήμερα για το δάσος ως Κοινότητα και πόσα μπορεί αυτό να μας διδάξει; Μπορούμε να είμαστε περισσότερο φίλοι με τα παράξενα αυτά ζωντανά πλάσματα όπως ο Άλντζερνον Μπλάκγουν έγραφε κάποτε στον “Άνθρωπο που τα δέντρα αγαπούσαν;” Όσα ερωτήματα απαντά αυτό το βιβλίο για τα δέντρα, άλλα τόσα γεννά για τον πολιτισμό μας.
Συγχαρητήρια στις εκδόσεις Πατάκη.