“Οι κορυφές των βουνών χαρακτηρίζονται από το ύψος τους και όχι από την ύλη τους. Η ύλη μεταφέρεται στην πεδιάδα, το ύψος όχι. Το ερώτημα “Γιατί να υπάρχει ο κόσμος” σημαδεύει προς κορυφαίες συνειδητοποιήσεις. Γι’ αυτό και η κατάκτηση του ισοδυναμεί με κατάκτηση απρόσιτης κορυφής.
Ο λόγος παρατάσσει αναγκαίως τις προτάσεις του, που στην πεδινή συνείδηση φαίνονται δρόμος πεδινός. Και όμως μια εγρήγορη και προβληματισμένη συνείδηση βλέπει μέσα από τον παρατακτικό λόγο τις εξάρσεις και τους γκρεμούς, τα προσιτά και τα απρόσιτα.
Οι μεγάλες συνειδήσεις είναι ορεσίβιες. Διότι το αληθές τοπίο της υπάρξεως είναι ορεινό!”
Ο λόγος παρατάσσει αναγκαίως τις προτάσεις του, που στην πεδινή συνείδηση φαίνονται δρόμος πεδινός. Και όμως μια εγρήγορη και προβληματισμένη συνείδηση βλέπει μέσα από τον παρατακτικό λόγο τις εξάρσεις και τους γκρεμούς, τα προσιτά και τα απρόσιτα.
Οι μεγάλες συνειδήσεις είναι ορεσίβιες. Διότι το αληθές τοπίο της υπάρξεως είναι ορεινό!”
Μάρτιν Χάιντεγκερ
(“Εισαγωγή στη Μεταφυσική”)
(“Εισαγωγή στη Μεταφυσική”)
